ساقی

ساقی را گوی که چرا میخانه تعطیل است/// دل ما پر زغم ز غصه  سر ریز است

فکری کن که دگر طاقت ز کف برفته است///دل ما بی قرار یک خنده مستانه است

کوست آن جام می که دوای حال زارما کند// غصه زدل بیرون و ما را زغم آزاد کند

کوست آن جامی که شفای دل افسرده ما کند// دل را رها چو نرگس در نسیم بهار کند

کوست آن که نگاهش شفا ی حال ما کند // گوشه چشمش به زه هزار پیاله می ناب کند

امشب بار دگرآن یار دیرین یاد خواهیم کرد//بر بستراو رقص سمای بسیار خواهیم کرد

ما روی گشاییم به سحر چون یاس در سحرگاه// ما نغمه زنیم چون مرغ سحر به سحرگاه

گر میخانه تعطیل و می ناب در ساغر نیست // به یاد یار سعادت را دگر امشب غم نیست