آنکه بجز محبت در او کس ندید یا رب علی بود او که بجز مروت با دشمن نکرد یا رب علی بود
آنکه حجت بر شناخت تو شد یا رب علی بود آنکه به خشم تیغ ز گلوی عبدود ربود علی بود
آنکه ذولفقارش بجز به معرکه در نیاورد علی بود آنکه دشمن را نزد تیغ بجز به جنگ به حق علی بود
آنکه بر قداره بند نهروانی محبت نمود علی بود آنکه رفتارش چو مولایش محمد خدایی بود علی بود
آنکه به کعبه، به مهمانی یار تولد یافت علی بود آنکه که به محراب به میهمانی یا ر باز رفت علی بود
آنکه زغربت سر در چاه کوفه می نمود علی بود آنکه در جمع سپاه خویش هم غریب بود باز علی بود
آنکه همچون مالک یار صدیق داشت علی بود آنکه یارش همچون او با دشمن نیز مهربان بود علی بود
آنکه بی وقت به مسجد به دعا رفت یار علی بود آنکه دعا نمود به مسجد بهر ناسزاگو مولایش علی بود
آنکه علمش بر همه عالم فزون بود یا رب علی بود آنکه تیغش لشکری را حریف بود یا رب علی بود
آنکه عبادت جن و انس به یک نبرد برد علی بود آنکه ز ظلم ناکرده بر یتیمان بس گریست علی بود
انکه معبد، نوح پیغمبر ساخت از محبت علی بود آنکه همسربه عالم زهرای اقدس بود علی بود
آنکه جهان به وجود او هستی گرفت یا رب علی بود آنکه شیعه بدو عزت عالم بگرفت یارب علی بود
ما زنده دلان به رنگ سبز دل آراستیم همچو مولا علی بدین رنگ دل باختیم
ما ز کج اندیشی به امید حق رستیم به حقیقت به حسین در ره خویش دل بستیم