پیمان ازلی

نمی دانم چرا یاد الستم به ازل من ندارم  / نمی دانم چرا ز آن روز هیچ بخاطرندارم

الهی عمر برفت و ما را پیمان  یاد نیامد / آن عهد دیرین را هیج نشان در ذهن نیامد

 نمی دانم چرا بار امانت را من بر گرفتم /  میان جمع، این بار گران من بدوش گرفتم 

نمی دانم شاید آن روز بسیار خام بودم  /  و یا شاید که مبهوت در تماشای رخ یار بودم

نمی دانم شاید ما را قولی بس گران دادند  /  و یا شاید که راه را بسیار آسان نشان دادند

نمی دانم ولی گویند که بسیار شیفته بودیم  /    در آن محفل در بلا گفتن پیش افتاده بودیم

گویی وصل یاربی پیمان حاصل نمی شد  /   سعادت بی پیمان جهان  با یار همراه نمی شد