شعر ما

هر بار خواستم که دکلمه ای چو سهراب کنم/// ذهن خویش شویم و نظم خویش چو نیما کنم

نمی دانم چرا دکلمه ام هر بار تمنای قافیه دارد/// گرچه بی وزن، با قافیه هم مشکل بسیار دارد

چه کنم این است سرشتی که بیان شعر ما دارد/// بی وزن و سبک است و به  قافیه هم جفنگ دارد

چه باک گر سخن نظم ما کسر علم عروض دارد///سخن دل بی وزن و قافیه هم خواهان بسیار دارد